(Chociaż aprotynina jest inhibitorem proteazy serynowej, tutaj termin terapia antyfibrynolityczna obejmuje wszystkie trzy czynniki.) Kwestia bezpieczeństwa inhibitorów proteazy serynowej lub analogów lizyny w przypadku zdarzeń związanych z zakrzepicą – choć odnotowano ją w kilku doniesieniach na temat wczesnych przypadków i małych, jednoośrodkowych doświadczeniach związanych z zakrzepicą przeszczepową5-7 i wzrostem kreatyniny58,9 – była w dużej mierze Zakwestionowana przez wiele opublikowanych analiz wtórnych, które prawie zawsze kończyły się stwierdzeniem, że terapia antyfibrynolityczna, jak tu zdefiniowano, jest bezpieczna10. Niestety, ten dowód bezpieczeństwa ma trzy ważne ograniczenia: żadne wcześniejsze badanie nie było odpowiednio zasilane, aby ocenić stosunkowo nieczęste, ale klinicznie poważne, zdarzenia związane z bezpieczeństwem10; porównawcze bezpieczeństwo tych trzech czynników nie zostało ocenione w ramach jednego badania – ważne jest to, biorąc pod uwagę dużą różnicę kosztów pomiędzy czynnikami (aprotynina jest znacznie droższa niż kwas aminokapronowy lub kwas traneksamowy); a prawie wszystkie dochodzenia były wspierane przez sponsora10 i dlatego wykazywały nieuniknione uprzedzenia.
Jednak rozwiązanie tych problemów nie jest proste. Po dziesięciu latach stosowania, praktyka antyfibrynolityczna jest obecnie osadzona i podyktowana wytycznymi, 2,4,11 tak, że ocena bezpieczeństwa w niezależnych, kontrolowanych placebo badaniach klinicznych z niewybraną rekrutacją staje się trudna, jeśli nie jest możliwa. Ponadto, zatwierdzenie przez organy regulacyjne stosowania tych czynników różni się w poszczególnych krajach, powodując, że zakrojone na szeroką skalę, wielokierunkowe, trudne studia porównawcze. Dlatego, aby rozwiązać kwestię bezpieczeństwa terapii przeciwfibrynolitycznej w przypadku zdarzeń sercowych, mózgowych i nerek związanej z zakrzepicą, przeprowadziliśmy niekomercyjne, perspektywiczne, międzynarodowe, wieloinstytucjonalne badanie o wystarczającej mocy (z> 800 pacjentami na grupę) i kompleksowe (z setkami pomiarów współzmiennych na pacjenta), aby umożliwić porównywalną ocenę bezpieczeństwa między trzema agentami poprzez wymagającą analizę skłonności i wielu zmiennych. Postawiliśmy hipotezę, że stosowanie albo inhibitorów proteazy serynowej, albo analogów lizyny u pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi, prezentującymi chirurgię wieńcową jest niebezpieczne.
Metody
Po uzyskaniu aprobaty instytucjonalnej i pisemnej świadomej zgody, pacjenci zakwalifikowani do operacji pomostowania tętnic wieńcowych z krążeniem sercowo-płucnym zostali prospektywnie zapisani zgodnie z systematycznym schematem pobierania próbek w 69 instytucjach w Ameryce Północnej i Południowej, Europie, na Bliskim Wschodzie iw Azji. Aby zakwalifikować się do udziału w badaniu, pacjenci musieli mieć co najmniej 18 lat, nie mogli wziąć udziału w innym badaniu lub badaniu i musieli mieć możliwość udziału w rozmowie przedoperacyjnej. W każdej instytucji zapisano każdego pacjenta Rth spełniającego kryteria włączenia, gdzie R = N ÷ 50 (do najbliższej liczby całkowitej) i gdzie N to liczba pacjentów, u których przewiduje się operację rewaskularyzacji mięśnia sercowego w ciągu jednego roku. zebrane podczas hospitalizacji, z około 7500 pól danych na pacjenta zebranych przez niezależnych badaczy.
Pomiar wyników
Każde zdarzenie wynikowe zostało wcześniej zdefiniowane, zdefiniowane w protokole i sklasyfikowane jako układ sercowo-naczyniowy (zawał mięśnia sercowego lub niewydolność serca), mózgowo-naczyniowe (udar, encefalopatia lub śpiączka) lub nerek (dysfunkcja lub niewydolność)
[przypisy: przychodnia sosnowiec, betamil, okulista w pruszkowie ]
[patrz też: czasopismo medycyna pracy, bielenda professional sklep, przychodnia sosnowiec ]
