Przeciwnie, analogi lizyny są wydalane prawie w całości w ciągu 24 godzin po podaniu dożylnym, a ich klirens nerkowy zbliżony jest do klirensu kreatyniny. Ponadto niewiele doniesień dokumentuje związek między tymi czynnikami a dysfunkcją nerek3 – profil bezpieczeństwa nerek potwierdzony naszymi wynikami. Nasze odkrycia budzą obawy dotyczące skłonności aprotyniny, ale nie analogów lizyny do wywoływania zakrzepicy sercowo-naczyniowej i mózgowo-naczyniowej. Chociaż pytania dotyczące każdego z czynników zostały podniesione, jak wskazują wczesne doniesienia opisujące skłonność do zakrzepicy, najbardziej przekonujące są dowody dotyczące aprotyniny, która wyróżnia się co najmniej pięcioma właściwościami: inhibitowaniem rozpuszczalnych proteaz (np. Kallikrein, plazmina i trypsyna); hamowanie aktywowanego białka C; zachowanie kleju płytkowego i właściwości agregacyjnych; upośledzenie czynności komórek śródbłonka naczyniowego (w tętnicach wieńcowych i mózgowych oraz aorcie) 20,21,23,27,28,30,31; i selektywne upośledzenie relaksacji pochodnej śródbłonka przez zależne od dawki hamowanie syntezy i uwalniania tlenku azotu.27,32
Możliwy związek między aprotyniną a zakrzepicą wewnątrznaczyniową zaobserwowano w kilku modelach zwierzęcych in vivo 27, 28, a także u ludzi – w połączeniu z materiałami biogennymi (cewniki, kaniule i oksygenatory); w przeszczepach wieńcowych; w natywnym mikrokrążeniu wieńcowym; w aorcie; i rozpowszechnione w mikrokrążeniu serca, płuc, mózgu i nerek. 5-7, 33-36 Randomizowane badania kliniczne dały mieszane wyniki. 5,7,37-39 Warto jednak zauważyć, że wyniki większego, nowszego badanie wspomagane przez sponsora 33, które wykazało, że pacjenci leczeni aprotyniną (w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo) byli znacznie bardziej narażeni na zamknięcie żyły odpiszczelowej, ale nawet wtedy wyniki były interpretowane jako niejednoznaczne. Zarówno w przypadku kwasu aminokapronowego, jak i kwasu traneksamowego – chociaż istnieją doniesienia o powiązanej zakrzepicy wewnątrznaczyniowej – żadne badanie nie wykazało istotnego związku.3
Nasze wyniki u pacjentów poddawanych pierwotnej operacji – mianowicie, że pacjenci leczeni aprotyniną są bardziej narażeni na ryzyko uszkodzenia niedokrwiennego serca niż pacjenci z grupy kontrolnej lub otrzymujący kwas aminokapronowy lub kwas traneksamowy – zgadzają się z danymi z poprzedniego badania in vivo oraz badania in vitro27,28,30,34 i większość badań przeszczepu wieńcowego 5,7,3,37 Podobnie w odniesieniu do encefalopatii, nasze wyniki są zgodne z wynikami wcześniejszych badań zakrzepicy naczyń drobnych 28, 34, a szczególnie z opisanymi przez Sundta i wsp., 7, którzy zgłosili skrzepliny fibrynolityczne pomiędzy wieloma naczyniami, w tym tętnicami mózgowymi, w badaniu pośmiertnym pacjentów, którzy otrzymali aprotyninę. Natomiast wśród pacjentów poddawanych skomplikowanym zabiegom, oprócz wyników nerek, nie znaleźliśmy żadnych innych związków leków, prawdopodobnie dlatego, że udowodnione oszczędzające krew zbawienne działanie terapii antyfibrynolitycznej u pacjentów poddawanych skomplikowanym zabiegom chirurgicznym10 może zrównoważyć wszelkie efekty zakrzepowe. Hipotezę tę potwierdza nasze drugie odkrycie, że wśród pacjentów z krwotokiem aprotynina wiązała się ze zwiększeniem ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych (34 procent, vs
[patrz też: zęby akrylowe, darmowe leki dla seniora, si integracja sensoryczna ]
[przypisy: medyk rejestracja, psychoterapia par kraków, zęby akrylowe ]
