Te same odkrycia pojawiły się, gdy rozważaliśmy poziomy apolipoproteiny AI i apolipoproteiny A-II w specyficznych podfrakcjach HDL, jak również stosunek apolipoproteiny AI do apolipoproteiny A-II oraz stosunek apolipoproteiny AI plus apolipoproteiny A-II do cholesterolu HDL. Analizy pomijające 13 osób z rozpoznaną dławicą piersiową dały praktycznie identyczne wyniki. Rycina 2. Rycina 2. Względne ryzyko zawału mięśnia sercowego dla osób w podzielonej próbce według prążkowanych wartości stosunku całkowitego cholesterolu do cholesterolu HDL i według użycia aspiryny. Pacjenci w grupie aspiryny są reprezentowani przez gwiazdki i te w grupie placebo przez otwarte kwadraty. Względne zagrożenia są przedstawione w skali logarytmicznej. Każda linia reprezentuje liniową linię regresji o najmniejszych kwadratach, odpowiadającą względnemu ryzyku dla każdej piątej próbki populacji. Kategorią odniesienia dla względnego ryzyka są podmioty przypisane do grupy aspiryny i mieszczące się w piątej części próby o najniższym stosunku cholesterolu całkowitego do cholesterolu HDL.
Aby określić, czy działanie ochronne aspiryny zmieniało się w zależności od profilu lipidowego, podzieliliśmy populację na podstawie stosunku całkowitej do cholesterolu HDL (ryc. 2). Wśród mężczyzn ze stosunkami poniżej wartości mediany względne ryzyko zawału mięśnia sercowego związane z przypisaniem do grupy aspiryny wynosiło 0,46 (95% przedział ufności, 0,27 do 0,80). Dla kontrastu, wśród osób ze stosunkami powyżej mediany, aspiryna była najwyraźniej mniej korzystna; względne ryzyko dla tej grupy wyniosło 0,87 (95% przedział ufności, 0,51 do 1,47). Szacunki te pozostały praktycznie niezmienione po dalszym dostosowaniu w odniesieniu do innych czynników ryzyka choroby wieńcowej i poziomów lipidów. Interakcja między przypisaniem do grupy aspiryny a stosunkiem cholesterolu całkowitego do HDL (jako zmienną ciągłą) była marginalnie znacząca (P = 0,05). Kiedy podzieliliśmy grupę osobno na medianę dla całkowitego poziomu cholesterolu i poziomu cholesterolu HDL, zaobserwowaliśmy podobne wyniki: ci z wyższym poziomem cholesterolu i niższymi poziomami cholesterolu HDL wydawali się mniej korzystać z przyjmowania kwasu acetylosalicylowego. Związek stosunku całkowitego do cholesterolu HDL z ryzykiem był statystycznie istotny zarówno w grupie aspiryny, jak i grupie placebo.
Aby ocenić zmianę wartości predykcyjnej pojedynczego oznaczenia profilu lipidowego w czasie, podzieliliśmy pary case-control na dwie grupy według daty diagnozy przypadków zawału mięśnia sercowego, która mieściła się w zakresie od do 66 miesięcy po krwi próbowanie. Wzorzec różnic między osobnikami będącymi przypadkami a kontrolami był zasadniczo podobny w obu grupach. Odnotowaliśmy tendencję do słabszego związku z całkowitym poziomem cholesterolu, ale silniejsze powiązanie z poziomem cholesterolu HDL wśród osób z dłuższym okresem pomiędzy pobieraniem krwi a diagnozowaniem zawału. Po dostosowaniu do nielipidowych czynników ryzyka, obserwowaliśmy względne ryzyko 1,7 (przedział ufności 95%, 1,2 do 2,3) dla zmiany jednej jednostki w stosunku całkowitego do cholesterolu HDL u mężczyzn z zawałem serca zdiagnozowanych w pierwszej połowie interwał i 1,5 (przedział ufności 95%, 1,1 do 1,9) u osób z zawałem serca zdiagnozowanych w drugiej połowie.
Dyskusja
W tej wybranej populacji, dla której dostępne były próbki krwi w linii podstawowej, poziom cholesterolu HDL był silnym predyktorem ryzyka zawału mięśnia sercowego
[podobne: rosucard, czasopismo medycyna pracy, psychoterapia par kraków ]
