W badaniu wzięło udział 11 pacjentów z zakrzepową plamicą małopłytkową w wywiadzie. Podsumowanie wskaźników demograficznych i klinicznych przedstawiono w tabeli 1. Dane podstawowe przedstawiono w Tabeli 2. Wszyscy pacjenci mieli małopłytkowość; przy wejściu średnia liczba płytek krwi wynosiła 23,3 . 16,9 × 109 na litr, przy zakresie × 109 do 94 × 109 na litr. Fragmentacja czerwonych krwinek była widoczna na wszystkich 102 foliach krwi. Średnia liczba retikulocytów wynosiła 324 . 221,6 × 109 na litr. Trzech pacjentów z grupy wlewu w osoczu miało bardzo wysoki poziom bilirubiny (ponad 200 .mol na litr), co prowadziło do wyższego średniego poziomu bilirubiny u pacjentów w tej grupie. Jest mało prawdopodobne, że hemoliza czerwonych krwinek była większa w grupie wlewu w osoczu niż w grupie z plazmą, ponieważ poziom dehydrogenazy mleczanowej, kolejny wskaźnik hemolizy krwinek czerwonych, był wyższy w grupie wymiany osocza niż w grupie infuzji w osoczu (1407 vs. 1248 jednostek na litr). Bezpośredni test antyglobulinowy był dodatni tylko u trzech pacjentów, z których jeden również miał czynnik reumatoidalny. Wahające się nieprawidłowości neurologiczne występowały u 64 pacjentów przy przyjęciu. Objawy neurologiczne rozwinęły się następnie u kolejnych ośmiu pacjentów w trakcie trwania choroby, w tym u jednego pacjenta z klasyczną zakrzepową plamicą małopłytkową, określoną na podstawie biopsji dziąseł przy wejściu, u której nie wystąpiły objawy neurologiczne, ale u których wystąpiły przejściowe splątanie. Spośród 38 pacjentów, którzy nie mieli objawów neurologicznych, 7 zmarło, a 5 miało objawy neurologiczne przed śmiercią.
Dwudziestu czterech spośród 102 pacjentów miało gorączkę przy wejściu. Sześćdziesięciu pacjentów miało zaburzenia czynności nerek przy wejściu; 53 z nich miało podwyższony poziom azotu mocznikowego we krwi, a 47 miało podwyższony poziom kreatyniny.
Otrzymane zabiegi
Pacjenci z grupy wymiany osocza otrzymywali średnio 15,8 zabiegów (zakres od 3 do 36) w dwóch lub trzech cyklach. Dwunastu pacjentów otrzymało dziewięć wymian plazmy lub mniej. Wlew osocza prowadzono średnio przez 7,7 dni (zakres od do 31). Leczenie zakończyło się niepowodzeniem u 31 pacjentów w grupie otrzymującej infuzję w osoczu, a następnie otrzymali oni średnio 12,8 wymiany plazmy (zakres od do 37).
Łącznie 1284 wymian plazmowych i 432 infuzji plazmy przeprowadzono u 102 pacjentów w badaniu. Pacjenci, u których nastąpiła wymiana osocza, otrzymali średnio 21,5 . 7,8 litrów osocza pod koniec pierwszego cyklu, podczas gdy ci, którzy otrzymywali infuzję w osoczu otrzymywali średnio 6,7 . 3,3 litra. Większość pacjentów dobrze tolerowało zabiegi. Sześciu pacjentów z wymianą osocza i pięciu pacjentów z infuzją w osoczu nie miało powikłań podczas żadnej procedury. Większość powikłań była niewielka i wystąpiła w mniej niż jednej czwartej procedur. Czterdzieści jeden pacjentów miało nudności, 34 niedociśnienie, 27 wzrost pulsu lub oddychania (lub oba), 10 zawrotów głowy, 17 dreszczy i 9 obrzęków. Najczęstszą reakcją były ule, które wystąpiły u 35 pacjentów podczas ponad połowy ich procedur. Ośmiu pacjentów miało krwawienie jako powikłanie; siedmiu miało krwawienie z przewodu żołądkowo-jelitowego, a jeden miał hematurię. Krwawienie kontrolowano u wszystkich pacjentów z wyjątkiem jednego, którzy otrzymywali wymianę osocza, którzy zmarli z powodu krwawienia z przewodu pokarmowego
[podobne: olej z pestek arbuza, przychodnia 11 listopada, levopront ulotka ]
