Dawstwo narządów i czarni – Critical Frontier ad

Poziom świadomości wzrósł z 10 procent w 1985 r. Do 32 procent w 1990 r. Podobnie liczba czarnych podpisujących karty dawcy narządów wzrosła z 7 procent ankietowanych w 1985 r. Do 24 procent w 1990 r. Wydaje się, że ten znaczny (choć nie w pełni adekwatny) postęp w czarnej populacji wynikał z nowego podejścia do problemu, opisanego w tym sprawozdaniu. Podejście to obejmowało opracowanie komunikatu specjalnie dostosowanego do społeczności; intensywne korzystanie z wolontariuszy; wykorzystanie czarnych biorców przeszczepów i pacjentów oczekujących na transplantację jako idealni rzecznicy; nacisk na koordynację wszystkich działań edukacyjnych z działaniami społeczności lokalnej; wsparcie ze strony sektora prywatnego; oraz wspólne wysiłki obejmujące zarówno programy transplantacyjne, jak i prywatne organizacje społeczne.
Historia tego wspólnego podejścia może być przydatna w zwiększaniu świadomości potrzeby dawstwa narządów, nie tylko w czarnej populacji, ale także w ludziach innych ras. Wstępne badanie pilotażowe objęło 40 losowo wybranych członków czarnej społeczności w Waszyngtonie. Założenie DCODP nastąpiło w 1982 r. Jej członkowie ściśle koordynowali swoje działania z działaniami lokalnych liderów społeczności w dziedzinie medycyny, polityki, edukacji, biznesu i religia. Komitet sterujący spotykał się co miesiąc w latach 1982-1984, aby oceniać sprawozdania z postępów, opracowywać inicjatywy i dyskutować o sposobach pozyskania funduszy potrzebnych, by przekazać dotację organów do społeczności. Środki te zostały wykorzystane do dostarczenia materiałów audiowizualnych (kasety wideo, prezentacje slajdów, broszury, książki i plakaty), wypłacenia wynagrodzenia pełnoetatowego koordynatora programu oraz opracowania profesjonalnego planu strategicznego mającego na celu stworzenie skutecznych i odpowiednich wiadomości dla czarnych społeczności .
O ile to było możliwe, prezentacje były przeprowadzane z pomocą odpowiednich narządów, biorców narządów, kandydatów do przeszczepu narządów pochodzenia etnicznego lub rasistowskiego, a także rodzin ofiar dawców, jak również profesjonalnego personelu zajmującego się transplantacją. Prezentacje te podkreślały potrzebę zwiększenia wskaźnika dawstwa narządów i tkanek oraz znaczenie dwukrotnych rocznych pomiarów ciśnienia krwi po ukończeniu 12 lat. Publiczność została również poinformowana o absolutnym zapotrzebowaniu na leki przeciwnadciśnieniowe po rozpoznaniu nadciśnienia, aby zapobiec niewydolności nerek.
Przedstawiciele Dow Chemical wzięli udział w prezentacji DCODP na krajowym spotkaniu Amerykańskiej Rady ds. Przeszczepów w 1986 r. I zapytali o wsparcie projektu. Powstały program Take Initiative wziął tę dydaktyczną edukację na wycieczkę po 22 amerykańskich miastach z największymi czarnymi populacjami. We współpracy z National Medical Association i National Institute of Allergy and Infectious Diseases wysiłki te doprowadziły do realizacji projektu National Black Physician Education Project w 1990 roku.
Od 1982 r. Osiągnięto szereg wyników. Po pierwsze, jak stwierdzono powyżej, liczba kart dawcy organów podpisanych w związku z wnioskami o odnowienie licencji kierowcy i otrzymanych przez Washington, DC, Administracja pojazdami silnikowymi wzrosła z 25 na miesiąc w 1982 r. Do 750 na miesiąc w 1989 r.
[patrz też: demobil rambo, ibi piła, silvapol ]