Ponadto istnieje kilka drobnych idiosynkrazji, ale nie poważne wady. Na przykład sekwencja uszkodzeń komórek zostaje przerwana przez omówienie bilansu płynów i elektrolitów przed prezentacją martwicy komórek. Jeśli chodzi o pomoce naukowe, użycie nagłówków w innej typie twarzy jest skuteczne w organizowaniu materiału. Świadome opisy mogłyby zostać wzmocnione przez użycie bardziej szczegółowych tytułów, napisów i nagłówków, jak w ósmej edycji Boyda i kilku współczesnych książek, zamiast obszernej sekcji treści na początku każdego użytego tutaj tomu. Wykorzystanie dwukolorowych schematów i ilustracji również przyczyniłoby się do prezentacji, służąc jako doskonały przegląd materiału. Nie ma wystarczających tabel do zestawienia uciążliwych statystyk w sekcji dotyczącej układów narządów lub do podsumowania lub porównania danych dotyczących wyników w niektórych stanach chorobowych. Na koniec pomocne byłyby podsumowania lub kluczowe terminy pogrubione.
Ilustracje są dobrym połączeniem zdjęć klinicznych, próbek brutto i fotomikrografii z mniejszą liczbą mikrografii elektronowych. Zdjęcia, szczególnie zdjęcia wulgarne i kliniczne, są ogólnie dobrej jakości; tylko kilka zdjęć brutto jest słabo oświetlonych. Niektóre zdjęcia mikroskopowe elektronowe i fotomikrografie są zbyt płaskie i blade (np. Choroba Crohna). Większość ilustracji nie ma strzałek ani innych znaczników, aby pomóc lub skierować czytelnika, a brak jest diagramów. Mały format książki (10 na 7 cali zamiast 8 na 11) pozwala na większą przenośność, ale konieczne jest podzielenie książki na dwa tomy. Istnieje tylko niewielka liczba błędów typograficznych i przynajmniej jedno błędne ukierunkowanie (z powodu negatywu odwróconego) w legendzie opisującej przypadkową martwicę ziarniniaka.
Książka jest w miarę aktualna, z wyjątkiem pominięcia niektórych niedawno odkrytych podstawowych mechanizmów biologicznych molekularnych, jak wspomniano powyżej. Najnowsze referencje dotyczą roku 1988, ale te dotyczące stanów niedoboru odporności (w tym wstępne omówienie zespołu nabytego niedoboru odporności) dotyczą tylko roku 1986.
Podsumowując, podręcznik jest zorganizowany zgodnie z liniami większości kursów patologii, oraz w opisowym materiale morfologicznym i funkcjonalnym, a także znacznym odniesieniem do materiału o znaczeniu klinicznym, służy on celom dobrego ogólnego podręcznika do patologii. Brak informacji o mechanizmach, szczególnie w biologii molekularnej, umniejsza tę książkę, ponieważ nie przekazuje ekscytacji patologii jako dyscypliny naukowej. Ta troska nie jest jedynie akademicka; taki materiał jest potrzebny do przygotowania studentów do egzaminów ogólnokrajowych, a także pomaga w wyjaśnieniu procesów patologicznych. Niemniej jednak może to nadal służyć jako pomocniczy podręcznik dla studentów medycyny lub ewentualnie jako książka źródłowa do nauczania w pokrewnych zawodach związanych ze zdrowiem. Gdyby był on wykorzystywany jako podstawowy podręcznik dla studentów medycyny, wymagane byłyby uzupełniające odniesienia w patologii molekularnej.
Ronald M. Maenza, MD
Hahnemann University Department of Pathology, Filadelfia, PA 19102
[więcej w: bielenda professional sklep, centralny rejestr lekarzy weterynarii, czasopismo medycyna pracy ]